Mijn vrouw heeft last van haar rug. Ze heeft haar vriendinnen gevraagd welke dokter goed is in ruggen en is naar die man toegegaan. De ruggedokter verwees haar naar een neuroloog. En de neuroloog naar een fysiotherapeut. Van de fysiotherapeut ging ze naar een kraker 100km verderop. De kraker was in 5 minuten klaar. Volgende week terugkomen. Omdat mijn vrouw geen zin had om weer 4 uur in de auto te zitten voor 5 minuten behandeling, wendde ze zich weer tot haar vriendinnen om te kijken of er geen dokter dichterbij zat. Daar was ze al geweest en ze wist niet meer waarom ze daarna naar een ander was gegaan, want hij hielp haar van haar pijn af.
Je auto is stuk. Je vraagt welke garage goed is. Nee, die is goed in motoren, maar hij kan geen versnellingen. Die kan het wel, maar die heeft de eerste 3 maanden geen tijd. Die is heel goed, maar vergeetachtig, je moet niet verbaasd zijn als je wielen onder je auto wegvliegen, omdat hij vergat de schroeven vast te zetten. Die is goed, maar die is onbetrouwbaar qua prijs, het wordt altijd 2 keer zo duur. Die beheerst zijn vak, maar denkt niet zelf na. Hij kijkt alleen naar wat je vraagt, lost dat op, maar als er iets anders rammelt, dan kan hem dat niks schelen. Dat was niet de opdracht.
Biermerken.
Elk half jaar is er een ander merk goed. Er gaan roddels rond over overnames, over verandering van de receptuur. Dit is geen land dat bestaat uit 3 soorten mannen, Grolsch-, Heineken- en Amsteldrinkers, nee hier is niemand merktrouw. Ontrouw is een overlevingsmechanisme. Want iedere producent die een succes is, gaat direct kijken hoe hij meer winst kan maken door de boel te beduvelen. Aanlengen met water, derderangs grondstoffen inkopen etc. -ze merken er toch niks van- en de klanten lopen weg. De producent trekt de haren uit zijn hoofd en bonkt met zijn kop tegen de muur over zoveel lichtzinnigheid. Hij was on-top-of-the-world maar kon de verleiding niet weerstaan zijn klanten te belazeren. It was beyond his control.
Die Ferrari waarover hij droomde toen hij vroeger naar het ranzige plafond staarde, uit zijn slaap gehouden door het gesnurk van zijn grootvader, moest en zou gekocht worden, nu het kon.
Weg met die ranzigheid, ik wil eindelijk kwaliteit.
Voor wodkamerken geldt eenzelfde trendgevoeligheid. Voordat je inslaat pols je altijd je vrienden over wat nu goede wodka is.
Benzinestations.
Je moet daar niet gaan tanken, want ze hebben water bij de benzine gedaan, daarom is de prijs zo goed. Die daar was vroeger ook malafide, maar die is gepakt en sindsdien verkopen ze goed spul. Maar zijn vrouw is vorig jaar overleden, de begrafenis was duur, dus of het nog steeds zo goed is...
In Polen is alles vloeibaar. Je weet nooit welke dokter, reparateur, wodka, benzine, welk bier je moet hebben. Dit kom je te weten door te vragen wat er leeft. En vaak zegt de een iets anders dan de ander. Je wordt op je eigen oordeel teruggeworpen. Misschien is dat wel goed. Het is vermoeiend, maar houdt je wakker.
In Nederland blijken de in beton gegoten pensioenen ook vloeibaarder dan gedacht.
Dus. Geef je lot nooit uit handen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten