TROS-Muziekfeest

De hel. Bejaarden met gepermanente koppen die hun mond afzichtelijk opensperren om er enorme happen vreten in te stoppen. Herkauwend vetrollen polonaise hossend kunstgebitten blootgrijnzend handen ten hemel in perverse extase om een jonge god. Moe van het werk een leven lang achter de productie-band met je kullega's. Uiteengereten door Baron van Tuyll tot Onderlaers die er in Saint-Paul de Vence nog een opsteekt. Hossen we in koor door op de schuit of het plein of de apreski met kapotte knieen, waterbenen, spataren en kontzweren. Jantje is leuk, en Nick is leuk en Simon is een lekker ding en Gekke Gerrit is Gek maar ook een lekker ding en we nemen der nog een, een pikketanisie een neut een afzakkert. Ome Jan hangt over de reling van de piste de schuit het gemeentehuis te kotsen uit diep respect voor zoveel megatalent in zo'n klein kikkerlandje. Hij heeft van iedereen een handtekening. Joke tongt met Sjaak omdat hij een lekker kontje heb. Verders nooit meer gezien. Als je maar lol heb. Smaakt naar meer. Was voor Sjaak op haar rug gaan liggen. Maar die had priejoriteiten. Lekkere kontjes genoeg. Joke dampt. Slingert zich om Jeroen. Vader Abraham haalt zijn smurf tevoorschijn en Mieke zet een zielig lied in over kinderkanker. Wat emotioneel was dat. Hoe ze het kan brengen, zeg ik. Ik zeg, ik hou het niet droog. Laat me even met rust ik heb het niet meer. Sorry, hoor. Ja, dit is het leven. En nu mag je me troosten, smeekt Joke.