maandag 31 januari 2011

Umsiedlung

Als er oudere Duitsers in mijn cafe zitten, kun je er vergif op innemen dat ze hier geboren zijn. Je voelt aan alles dat ze wachten tot ze hun verhaal kwijt kunnen. Je staat ze vriendelijk te woord, neemt de bestelling op en vroeg of laat beginnen ze hun verhalen te vertellen.


"Ik woonde in de boerderij hierboven, waar nu de postbode woont. In 1945 kwamen de Russen van die kant (wijst in de richting die je niet zou verwachten, van de berg). Ons werd te verstaan gegeven dat we vanaf dat moment in dienst waren van de Polen. De Polen kwamen van het gebied rond Lvov, wat plotseling geen Polen meer was. Niet alleen kwamen Polen hier wonen, maar ook duistere gelukszoekers uit de Ukraine, primitieve mensen, criminelen. De Poolse families namen onze boerderijen in bezit en wij moesten voor hen werken. Wij hadden verloren en moesten ons koest houden. Het Russische leger en een Poolse geimproviseerde politie zag er op toe dat wij onze nieuwe rol goed zouden opvatten.
Man, man je hebt geen idee hoe idyllisch het hier was toen alles nog van ons was. We gingen skieend naar school. Alles functioneerde en floreerde. Er was geen gebouw in verval zoals nu. De Polen hebben er niks aan gedaan. Ze hebben het zo uit hun handen laten vallen. Die beschouwden het niet als hun eigendom en woonden de huizen uit tijdens het communisme. En kijk hoe het voormalige sanatorium van dokter Jenisch voor TBC-patienten er nu bij staat. Nog even en de toren stort in elkaar. Wolfelsgrund was een bloeiende gemeenschap en nu? Nu bestaat het centrum uit een groep cynische alcoholjunks die ruzie maken over geld.
En laat geen Pool zeggen dat dit land altijd Pools is geweest. Dit land is nooit Pools geweest. Dit land was Duits en is altijd Duits geweest. Het raakt kant nog wal dat het nu Pools is. En je ziet het, de Polen weten er geen raad mee. Ze doen maar wat.


Dat Polen en Duitsland aan elkaar grenzen is een demografische grap. De Germaanse en de Slavische cultuur zijn zo verschillend dat je een diepe vallei of een zeetje nodig zou hebben om het werkelijke verschil beter te markeren.


Om de toevallige voorbijganger niet op het verkeerde been te zetten."

Geen opmerkingen:

Een reactie posten