Wist u dat...over Polen

Polen geen wegenbelasting (slechts een eenmalige leges van 50 euro) kent en dat een autoverzekering gemiddeld ca 125 euro per JAAR kost.

(Vandaar dat autobezit van Poolse mensen weinig zegt over hun inkomen.)

Je in een Poolse bloemenwinkel apart betaalt voor al het verpakkingsmateriaal van de gewone folie tot de strik.

Ze in een speelgoedwinkel het cadeau niet inpakken en dat je het pakpapier in een andere winkel moet kopen.

Er geen nationale wegenwacht bestaat in Polen. Elke regio heeft zijn eigen particuliere bedrijfjes die gestrande auto's bergen. Als je niet verzekerd bent voor pechhulp, betaal je de hoofdprijs.

De spreekwoordelijke Slavische gastvrijheid op een leugen berust en u in een doorsnee restaurant of cafe wordt afgesnauwd als klant.

Polen een producentencultuur heeft. Als consument mag je blij zijn als je iets mag of kan kopen.

Je in elk cafe VOORAF je bestelling moet afrekenen en als klant in het nadeel bent wanneer iets niet in orde is.

Polen geen consumentenorganisatie kent waar je lid van kan worden en die producten test.

In Polen er maatschappijbreed een fixatie is op eten. Dat het bon ton is te vragen naar wat je hebt gegeten en wat je nog gaat eten.

75% van de radio- en tv-commercials in de winter geweid is aan medicijnen.

Een gemiddelde Poolse patient van een dokter verwacht dat hij, bij wat hem ook mankeert, minstens 4 recepten krijgt voorgeschreven.

In een tv-programma over etiquette men met volle mond spreekt en op zijn elleboog steunend eet.

Polen elkaar niet aankijken wanneer ze elkaar een hand geven, maar juist wegkijken.

De man die een vrouw een handkus geeft in de meeste gevallen geen notie heeft van tafelmanieren.

Het hele beleefdheidscircus rond het vousvoyeren in schril contrast staat met het wederzijdsrespect dat Polen (niet) voor elkaar hebben.

De deplorabele staat van de meeste binnenwegen de meeste Polen er niet van weerhoudt om met lichtzinnige snelheid door de dorpen te razen.

Als je nieuw bent in een straat, dat het dan geen gewoonte van de buren is om je welkom te heten en een praatje te maken. Laat staan je een bloemetje te brengen.

Polen geen geboorte- en overlijdenskaarten aan elkaar versturen.

Polen geen kaarten met kerst- en nieuwjaarswensen aan elkaar versturen.

Alleen de jarige in een gezelschap gefeliciteerd wordt. De rest van de familie wordt niet gefeliciteerd.

Bruinkool in Polen dubbel zo duur is als in Tsjechie en dat dit het vermoeden voedt dat er verboden prijsafspraken worden gemaakt in de kolenbranche.

De meeste zakelijke transacties cash worden betaald en dat de betalingstermijn voor een overmaking 3(!) dagen is.

Het modale inkomen 450 euro netto per maand is, bij een prijsniveau dat vergelijkbaar is met West-Europa.

Van ouders van kinderen die zich voorbereiden op de H.Communie verwacht wordt dat ze hand- en spandiensten verrichten voor de pastoor, zoals in zijn tuin werken, zijn kamer schilderen etc.

Dorpspastoors zich er niet voor schamen meerdere luxe auto's te bezitten. Ook is het ongepast voor een autogarage om geld te vragen voor reparatie van de auto van de pastoor. Zoals het ongepast is om een geestelijke voor wat dan ook te laten betalen, terwijl de geestelijkheid zich er niet voor schaamt zich te wentelen in luxe en dat ook te etaleren.

Poolse huizen van de buitenkant hermetisch zijn afgesloten en onverlicht en vanaf de straat niet te zien is dat er geleefd wordt.

Elk huis een hoog hek heeft en bewaakt wordt door een hond.

Poolse dorpsstations onverlicht zijn en dat in intercity's geen reizigersinfomatie wordt gegeven. Dat je als reiziger dus allerlei toeren moet uithalen om uit te vinden waar je bent.

In het katholieke Polen geldt: Ieder voor zich en God voor ons allen.

Het begrip 'burgerschap' in de Slavische wereld niet bestaat. Er zijn individuen en in het ideale geval families die de kern van de samenleving vormen. Alle andere vormen van collectiviteit zijn opgelegd pandoer.

Instanties als de Politie, de Belastingdienst, de Keuringsdienst van Waren en de Arbeidsinspectie burgers a priori niet vertrouwen en de bewijslast voor het opheffen van een verdenking bij de burger ligt.

Welke instantie dan ook bij een dubbele betaling van een burger dit niet aan de burger zal laten weten, terwijl als de instantie een vordering op een burger heeft de telefoon direct rinkelt.

Een van de moeilijkste dingen voor een Pool is om te zeggen: "Ik weet het niet" als hij iets niet weet. In de meeste gevallen, krijg je een stroom met hysterisch gepraat waar geen touw aan vast te knopen is.

Als je praat met een aannemer die nog nooit een dak op een huis heeft gezet, hij dat niet zal toegeven, maar zich in allerlei bochten zal wringen om toch de opdracht te krijgen.

Polen hysterische praters zijn. Zou een Nederlander zeggen:"Heb je bruinbrood, ja of heb je bruinbrood, nee", heeft een Pool 10 keer zoveel woorden nodig voor deze simpele uitwisseling.

In 9 van de 10 gevallen een koerier bij het afleveren van zijn bestelling vraagt of hij een pen en een rekenmachine mag lenen en op de vraag of dat niet tot zijn standaarduitrusting zou moeten behoren in plaats van diep te buigen een schaamteloos verhaal begint waaruit een diepe minachting blijkt voor wat je hebt opgemerkt.

In 9 van de 10 gevallen een glazenwasser bij aanvang van het werk vraagt of hij een ladder, een emmer en een doek mag lenen en op de vraag of dat niet tot zijn standaarduitrusting zou moeten behoren in plaats van diep te buigen een schaamteloos verhaal begint waaruit een diepe minachting blijkt voor wat je hebt opgemerkt.

Er elk jaar een nationale inzamelingsactie wordt gehouden om ziekenhuizen te voorzien van apparatuur, omdat de overheid niet in staat is dit te organiseren/te financieren.

Arme families die een kind hebben dat ongeneeslijk ziek is inzamelingsacties moeten houden via de media, omdat de gezondheidszorg dit niet dekt.

Als je voor een ernstige ziekte in het ziekenhuis terechtkomt, de kans levensgroot is dat je luiers, spuiten, sondes, chemotherapie uit eigen zak moet betalen, omdat  je te horen krijgt dat het budget van het ziekenhuis voor het lopend boekjaar al overschreden is. Ook als het boekjaar net is begonnen.

Er in Polen een hoop hypermarkets, een soort megagrote supermarkten zijn. In deze warenhuizen is op het eerste gezicht een enorme keuze. Maar nader bekeken blijkt het assortiment te bestaan uit tientallen versies van dezelfde gemiddelde kwaliteit worst, kaas, melk of jas van verschillende producenten. Er is heel veel van het zelfde en weinig werkelijke variatie en keuze. Door het geweld van de kwantiteit zou je onder de indruk kunnen raken, maar kwalitatief is er niet veel te beleven.

Bij de bouwhypermarkt en bij de MediaMarkt in Polen alle dozen bij de kassa worden opengemaakt om te controleren of de klant er geen andere producten in heeft verstopt.

Bij McDonalds in Polen een bestelling 5x zolang duurt als in Nederland. De werknemers lopen heel driftig heen en weer, maar zijn totaal niet geconcentreerd.


Nieuwszenders vaak via de TV de politie oproepen om verkeersongelukken beter te beveiligen.


Als je een bedrijf belt en degene die je wilt spreken is er niet, er aan je gevraagd wordt om terug te bellen in plaats van dat ze aanbieden om jou terug te bellen.


Als iemand jou belt en na 1 belsignaal de hoorn op de haak gooit, dit betekent dat hij wil dat jij hem/haar terugbelt (omdat hij/zij vindt dat jij de gesprekskosten moet betalen). Er is zelfs een woord voor dit korte signaalbellen: cynk (tsink).


Als je een willekeurige wandelaar groet die je op zondag tegenkomt, de enige reactie is een verwilderde blik.