Majesteit

Ik woon ergens anders. Net als een Turk heb ik een satellietverbinding met het moederland. Geen doorwaadbare plaats voor koeien, maar een navelstreng met de moerassen aan de Noordzee.
Op hoogtijdagen, zoals 4 mei, gaat de televisie aan. Mijn gezin heeft de praatziekte. Iedereen lult de hele tijd door elkaar. Als de één begint, begint de ander ook, en nog één en nog één, tot iedereen geluid maakt. Maar op 4 mei, zo'n paar minuten voor 8, moet iedereen zijn tetter houden.
Men kijkt mij verbaasd aan, papa kijkt naar de Dam. Ik word uitgelachen, maar de liefde is groot genoeg om toch te kunnen zwijgen. Soms komt er zelfs één naast me zitten.

Ik zie majesteit met haar gevolg naar de obelisk lopen. Het begint. De wind waait door de haren van blonde meisjes die elkaar vasthouden. Een oude man die eruit ziet als Johannes de Doper is blijkbaar door de beveiliging gekomen. Ook zijn grijze hooihaar wordt bewogen door de wind. Een vrouw met de Israelische vlag om haar nek, stond vanmiddag zacht te huilen bij het zigeunermonument en huilt hier nog.
Het is stiller dan ooit. Iedereen is gespitst op een damschreeuwer, maar de stilte vloeit als een zachte hand over het plein.
Ik zit op de bank in Polen en zie de plek, waar ik, 4 jaar oud, de duiven mocht voeren uit een puntzak vol zaadjes. Ik weet hoe warm de kinderhoofdjes van de Dam zijn als de zon erop staat.
Dan is het over. Het volkslied vliegt me zoals altijd naar de keel. Ik ga er verder niks over zeggen. Ik wilde dat wel, maar dat werd pathetisch-patriottische prietpraat, dus dat heb ik doorgestreept. Nog 1 poging dan: Het zijn wortels die diep in de ziel doordringen en waar je niks over te zeggen hebt. Het domein van de instincten.

Majesteit staat. Majesteit groet de eerste kransleggers met een voorzichtige glimlach. Majesteit is veranderd in een uil. Een lieve wijze uil, die bij elke begroeting een willekeurig ooglid laat zakken en ziet dat het goed is. Een noordelijke buddha in wie de meebewegende onverzettelijkheid ons vertelt wat een Nederlander is. Of zou kunnen zijn. Nederland heeft een moeder. Een koningin. Geen gespeelde, maar een echte.