In mijn kledingkast hangen overhemden en broeken die hun glans hebben verloren.
Dat gebeurt elk voorjaar. Een stelletje hou ik apart als werkkleding, want ik heb de neiging op mijn paasbest de tuin in te gaan. Voordat ik het weet zit ik op mijn knieën in de klei. Vergeten om te kleden. Ik vind het al 4 jaar een goed idee een overall aan te schaffen, maar het lukt steeds maar niet.
De afdankertjes gaan in een plastic zak naar Roman, een intelligente vent die in de greep is van Koning Alcohol. Als hij niet dronken is kun je een aangename conversatie met hem hebben. Hij relativeert, heeft humor en ziet de tragiek in van zijn eigen situatie.
Als de alcohol hem niet genekt had zou hij nu als cultureel attaché Polen vertegenwoordigen, in de watten gelegd door chaperonnes.
Roman heeft geen cent te makken en verkoopt een deel van de kleding door aan mindere goden uit het dronkemanscircuit. En zo zie ik Opa in mijn t-shirt, Balanga in mijn broek en Kroonkurk in mijn van bommels rondstappen.
Op zekere morgen rijd ik met een auto vol plastic, glas en papier naar de gescheiden afval plek. (Er wordt gefluisterd dat het lood om oud ijzer is. Al het gescheiden spul komt, als niemand kijkt, weer op een grote hoop. De subsidie voor gescheiden afval van de Europese Unie is geïncasseerd, maar de infrastructuur erachter is niet georganiseerd. Wist u dat de stadions tijdens het EURO2012-toernooi worden verlicht door Vietnamezen die in de catacomben op racefietsen turbines aandrijven?)
Opa komt mij tegemoet in mijn t-shirt en is in zijn wiek geschoten dat ik de afvalbakken uit 'zijn' straat gebruik, hoewel hij daar geen belasting voor betaald heeft en ik wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten