Stijl

Ik zie u zo graag, zeggen Vlamingen, geloof ik. Waarmee ze bedoelen dat wat de ander ook zegt, het altijd goed is. De ander kan een potje breken. Waar het over gaat is niet zo belangrijk, de nabijheid is belangrijk.
Zo is het ook met stijl.
Grote schrijvers, zoals Gogol, Duras, Reve of AL Snijders hoor je graag lullen. De ene keer is het onderwerp interessanter dan het andere, maar het gaat vooral om hoe ze hun onderwerp benaderen, de muziek van het schrijven.
Het is de lezer te doen om de stem van de schrijver. Het gaat niet om de anekdote of het intellect.
De schrijver CS Lewis zegt 'we lezen om te weten dat we niet alleen zijn'. We zoeken keer op keer het gezelschap van een geliefde schrijver omdat ons hart erdoor wordt verwarmd en we ons beter gaan voelen.
Toon Hermans had het ook. Al val je middenin zijn voorstelling, je snapt meteen waar het over gaat, omdat de anekdote niet van belang is. Het gaat om de man. Hoe hij het zegt.
Als een kind dat rustig in slaap valt na het horen van één zin uit het midden van een verhaal dat haar vader voorleest.
Of zoals de merel in de tuin. Wat hij zegt weet je niet, maar je wil niet dat hij stopt.