(Naar aanleiding van Column 'Hollandse waarden' van Bas Heijne in NRC van 18 juni 2011, pagina 3.)
Het stukje van Bas Heijne stinkt. Heijne pretendeert een fris geurende blik op de actualiteit, maar voor de goede verstaander wellen er onwelriekende gutmensch-dampen op uit zijn observatie.
Heijne maakt een karikatuur van hoe de rechterflank omgaat met (het mislukken van) multi-culti. Het komt er op neer, volgens Heijne, dat rechts triomfantelijk staat te stampen op het lijk van multi-culti dat volgens hem al dood was. Rechts ziet overal spoken, hoofddoeken en besneden vrouwen. Hiermee bagatelliseert hij problemen die bestaan. En hij schildert het downplayen door links van de problemen veroorzaakt door multi-culturalisme af als een obsessie van rechts, ipv iets dat bestaat. Nog een spookbeeld. (Heijne zal het daarom geen punt vinden dat Turkse en Marrokaanse belangengroepen van het subsidieinfuus worden gehaald, want er zijn geen culturele verschillen, of zie ik dat verkeerd?)
Heijne gaat voorbij aan het volgende. Er is een tijd van strijd, er is een tijd van overwinning vieren en er is een tijd van naar de toekomst kijken. Rechts is nog volop bezig te genieten (vingerlikken) van de overwinning op links en die te consolideren in de vorm van het failliet-verklaren van het multi-cultidom. Een strijd die heuse slachtoffers kent, van vlees en bloed, meneer Heijne. Pim Fortuyn en Theo van Gogh. Heijne drijft er de spot mee. "Je moest ook altijd doen alsof je de eerste was, alsof jij de moedige eenling was die het taboe durfde te slechten." Waarmee hij er blijk van geeft geen idee te hebben van de moed die het vraagt om op te staan tegen de politiek-correcte communis opinio. Die moed heeft hijzelf niet, maar hij heeft wel de moed om de moedigen postuum te bespotten. Nee, zowel Pim Fortuyn als Theo van Gogh waren Don Quichotte's. Clownsfiguren die streden tegen windmolens.
Heijne is ontstemd, want hij kan niet tegen zijn verlies. Wie wel? Daarom wil hij de aandacht afleiden, wijst hij op de leeghoofdigheid van rechts en wil hij snel doorschakelen naar de volgende fase: Het formuleren van wat die Nederlandse waarden eigenlijk zijn ("in deze tijd, in deze samenleving"). Meneer Heijne wil een subsidieslurpend debat, een Brede Maatschappelijke Discussie, nog beter. Kortom, niet wat NIET, maar wat WEL. Daar heeft hij een punt. Alleen hij moet even geduld hebben. Hij gunt rechts zijn feestje niet en maakt het verwijt dat het niet constructief is.
Heijne verwijt rechts dat het zich fixeert op randverschijnselen en wijst op wat volgens hem de essentie is. Hij wil ons laten geloven dat hij een onpartijdige scherprechter is. Maar hij is slechts een ontevreden salon-socialist die moet verdragen dat er nu anderen zijn die Nederland vormgeven.
En oh ja, nog dit. Heijne drijft ook de spot met minister Donner die "zo zichtbaar geniet van zijn eigen intelligentie". Nou dan ken ik er nog eentje. Niewaar, meneer Heijne?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten