zaterdag 21 januari 2012

Dieren

Iedereen met kleine kinderen kent het waarschijnlijk. Om de zoveel tijd is het weer zover. Je kind wil een dier. Het dierenquotum varieert. Op dit moment is het matig, 2. Maar een paar jaar geleden hadden we er 10. 6 geiten, 2 katten en 2 honden. Alleen de honden zijn over.
Mijn jongste van bijna 5 heeft bedacht dat hij een schildpad wil. 
Ik heb hem subtiel doch duidelijk gezegd dat als er een schildpad het huis inkomt dat papa dan in het duurste hotel van ons bergdorp gaat zitten, compleet met wellnessbehandelingen en detox.
Voor de geest kwamen me weer de konijnen die ik gratis in IJmuiden kon afhalen, -2 dat is gezelliger voor ze- en die ik na een paar weken moest zien creperen door een mysterieuze darminfectie. De agonie van het laatste beestje duurde een hele nacht. Liggend op de zij, zwaar ademend onder een dekentje tegen de kou.
Toen het licht werd was het gelukkig voorbij.

Je haalt niet alleen dieren in huis, maar ook hokken, voer, draaimolens, watergeefinstallaties, handboeken, kortom kosten, kosten, kosten.
De behoefte aan een hamster komt 1 keer per 2 jaar langs. Ik ben er nu 2 keer ingetrapt, maar sta op scherp voor de 3e keer, ik laat mij niet meer ringeloren, door de onweerstaanbare maar bedrieglijke glimlach van mijn eigen kinderen.
Het beestje wordt gekocht, 2 dagen is het een hype en wordt ervoor gezorgd en daarna is het vergeten. Het is hetzelfde als met speelgoed. De Wii was 2 dagen hot en staat nu grijs van het stof in een hoek.
De zorgplicht gaat over op de ouders. De laatste hamster werd door ons in de zomer losgelaten in het bos, is dat verkapte moord?, de parafernalia opgeruimd. De eerste zoon kwam er pas 3 weken later achter, zo diep zat de liefde.
En nu dus een schildpad. Voor mijn geestesoog zie ik terraria, infraroodlampen, instructieboeken en het trage beest dat niet geschikt is om aangehaald te worden.
In het centrum van je huis een fremdkörper met een luchtje, waar na een paar dagen niemand nog naar omkijkt, behalve de ouders die hem in leven moeten houden.

Toen mijn zoon geconfronteerd werd met mijn onverzettelijkheid, barstte hij uit in tranen en liep naar de armen van zijn moeder in de keuken, die de mogelijkheid nog had opengehouden.
Zometeen gaan we verder met een sneeuwpop maken.
De schildpad is voorlopig vergeten.
Benodigdheden: een wortel, 5 steenkooltjes, een oude sjaal, een bezem, een pan of hoed.
 

1 opmerking:

  1. Filip, ik ken je situatie aldaar, ik ken je kinderen je vrouw, ik zie de keuken.
    Herkenbaar dus, en leuk om te lezen. Ga zo door Filip, wij denken inmiddels na over een tweede verblijf op jullie berg. De oude foto's paraat, klaar om de verschillen te zien. Berg safari met de russische 4w drive. En natuurlijk de Krupnik.
    Groet Wabe

    BeantwoordenVerwijderen